Yong Hwa'ya, CNBLUE grubunun lider vokalisti olmasının yanında söz yazarı olarak bakmama sebep olan "Feeling" şarkısıydı. Çıkış parçası değildi ve insanlar bu şarkı hakkında pek bir şey bilmiyor ama bu B-Side (*Ç.N/ Çıkış parçası olmayan daha geri planda kalmış parçalardır) beceriksizce yazılmış İngilizce sözlere sahip olmasına rağmen dinleyicileri şaşırtıyor, kesinlikle kulağa etkileyici gelecek bir şeylere sahip. Geçen yıl çıkan "Can't Stop" şarkısı da bu yenilikçi karşılaşmanın bir rastlandı olmadığını onayladı. Geçen yıl en çok göz ardı edilen şarkıya dikkat çekmek istiyorum. Şarkının duygusal girişi mantıklı bir şekilde akıp giderken açıksözlü ve tahmin edilebilir bir şekilde devam ediyor, her şekilde alışkanlık yapan nakarat güçlü bir şekilde devam ediyor. Örnek verirsek onun yeteneği, fark edilmesi zor olduğu tahmin edilen "Geugeotdo" ile öncülük yapan üç bölme içinde çeşitli tonları minimize ederek sözlerin küçük ayrıntılarıyla yumuşaklık sağlamaya dayanıyor.
Solo albümünün çıkması üzerine haberler çıktığında onun özellikle söz yazarlığın merak ettim. Özellikle tarzında dikkate değer bir değişiklik yapıp yapmadığını ya da bestelerinde band repertuar çerçevesinden çıkıp çıkmadığını merak ediyordum. Vardığım sonuca göre, çok abartılmış düet sıralaması ya da başka türleri deneme girişimine odaklanmak yerine besteleri ve yeteneği üzerine eğilmeyi tercih ediyorum. Çıkış parçası "One Fine Day" ilginç bir örnek mesela. İlk olarak, şarkı melodinin kendisi yerine atmosferin tamamında tarafsız bir ayarla başlıyor. Takip eden geçişlerde kısmen kalıplaşmış bir hale geliyor, etkileyici bir nakarat oluyor. Biri şarkının yapısına yakından baktığında önceki çalışmalarından tam olarak ayrılmadığını görecektir. Özgün balad türle kapatlırken bestelerin DNA'ları korunmuş bir halde. Diğer bir yandan, harmonik geçişlerin minimize edilirken, zarif gelişmeler yinelenen tematik ilerlemeler notların uzunluğuyla heyecanı kontrol edilen "Mileage" Yong Hwa'nın söz yazarlığının basamak atladığına dikkat çekiyor. "Energy" aynı melodinin seslerdeki basit değişimiyle devam eden heyecan ile hatırlanabiliyor ve R&B özellikleri taşıyan "Without You"da değişen ton bitişleri aynı şartlar altında. Bariz yapısal mekanizma olmaksızın bu tonlardaki hızın organik olarak nasıl yükseldiği büyümenin kesin belirtilerini gösteriyor.
Onun yenilikçi bir bestekar olduğunu iddia etmek için eksik kalan bir alan daha var. Nakaratları, zayıf bir hat üzerinde ve tahmin edilebilir doğrultuda ilerleme eğilimi gösteriyor. Muhtemel rol modeli Adam Levine ve az ve öz söz-yazarlığı tarzını ispat eden önerilmiş rol modeli Ryan Tedder hesaba katıldığında hala gidecek çok yolu var. Jung'un diğer çalışmaları değişikliklerin birleşimiyken pop/rock band şeklinde gösterebildi. İlk solo albümü, band repertuarı ya da rock tarzı etkisinde kalmaksızın farklı tarzlarda uyumlu bir şekilde taşıyabildiğini ispatladı. Kısacası Jung Yong Hwa çok yönlü müzik yapımcısı yönünü solo albümüyle kesin bir şekilde kanıtlamış oldu. Solo albümü ya da bestelenen şarkılar sadece piyasa için gerekli değildi.
*Bu yazının tüm hakları turkishboice.com'a aittir. Siteden yaz çıkarmak veya alıntı yapmak kesinlikle yasaktır!*
Kaynak: Just JYH
Çeviri: unDineee
0 yorum:
Yorum Gönder